طراحي قرارداد انگيزشي بهينه در شرايط عدم تقارن اطلاعاتي براي سرمايه‌گذاري خطرپذير با تأكيد بر ابهام‌گريزي دوطرف

يكي از مسائل مهم در تقابل ميان سرمايه‌گذار خطرپذير و كارآفرين، چالش‌هاي ناشي از عدم‌تقارن اطلاعاتي و ناهمسويي منافع ميان آن‌هاست. از اين رو هدف اصلي اين پژوهش طراحي قراردادي است كه علاوه بر كاهش تضاد منافع موجود بين دو طرف، بتواند انگيزشي متقابل براي هريك از آن‌ها ايجاد كند. در برخي كشورها همچون ايران، دوطرف سرمايه‌گذاري با تصميم‌گيري در شرايط ابهام مواجه هستند. در اين مطالعه ضمن ارائه‌ي مدل‌هاي متفاوت براي اندازه‌گيري ابهام‌گريزي و اثر سرمايه‌گذاري فعال، الگوي رياضي بهينه براي بيشينه‌سازي سود سرمايه‌گذار خطرپذير و كارآفرين پيشنهاد و در نهايت با به كارگيري روش كاروش كوهن تاكر مقادير بهينه‌ي متغيرها تعيين شده است. نتايج نشان مي‌دهد سطح تلاش كارآفرين مستقيماً بر درآمد نهايي طرح اثرگذار بوده است. همچنين، افزايش سطح توانايي كارآفرين، تلاش او را افزايش و در نهايت سود حاصل از قرارداد انگيزشي را نيز براي سرمايه‌گذار خطرپذير افزايش مي‌دهد.