ارزيابي و اولويت‌بندي راهبردهاي فرهنگي با به‌كارگيري فرآيند تحليل سلسله‌مراتبي (AHP)

يكي از مشكلات قابل توجه در فرآيند مديريت راهبردي، به‌ويژه در مواردي كه تدوين راهبردها توسط گروهي نسبتاً پرشمار از صاحب‌نظران انجام مي‌شود، دشواري نيل به توافق در تعيين عوامل محيطي مرتبط و نيز اجماع‌يابي در اولويت‌بندي اجراي راهبردهاي مورد نظر است. اين مطلب به‌ويژه در فضاي فرهنگي كشورمان كه به دلايل متعدد، اختلاف نظر و تفاوت سليقه‌ها در آن گسترده‌تر و عميق‌تر است، قابل توجه بيشتري بوده و ضرورت به‌كارگيري مدل‌ها و رويكردهايي كه بتواند اجماع لازم در اين خصوص را براساس روشي مستحكم و قابل دفاع ايجاد نمايد؛ موضوعي بديهي تصور مي‌شود. در مقاله حاضر كه مبتني بر يك بررسي در سطح يكي از معاونت‌هاي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي جهت اولويت‌بندي عوامل محيطي و راهبردهاي مؤثر فرهنگي در مورد جوانان كشور انجام شده است؛ ابتدا با بهره‌گيري از رويكرد دلفي نسبت به تعيين و قطعيت عوامل محيطي و سپس ارزيابي اين عوامل با بهره‌گيري از «جداول ارزيابي عوامل داخلي و خارجي» اقدام شده است كه اين اقدام با توجه به تعداد قابل توجه اعضاي پنل دلفي (95 نفر)، به روش «نرمال‌سازي» انجام شده است. سپس در گام بعد، ضمن طراحي دو نوع پرسشنامه مقايسات زوجي كه داراي برخي ابعاد نوآورانه مي‌باشند؛ نسبت به اولويت‌بندي راهبردهاي مورد نظر با «مدل تحليل سلسله‎مراتبي» (AHP) و با بهره‌گيري از نرم‌افزار «اكسپرت چويس» اقدام شده است كه به هر جهت، اين روش بيانگر يكي از طرق مؤثر در اولويت‌بندي راهبردها در فضاي مسائل راهبردي به شمار مي‌آيد.