معرفي الگويي براي مديريت بحران‌هاي سازماني با رويكردي راهبردي

هدف اين پژوهش نظري كه با اقتباس از روش‌شناسي نظريه‌پردازي لينهام انجام شده است، توسعه مدلي براي مديريت نظام‌مند بحران‌هاي سازماني مي‌باشد. به‌منظور شكل‎دهي مفهومي به نظريه، ضمن مرور نظام‌مند ادبيات، ايده‌هاي اوليه در خصوص عناصر كليدي نظريه در قالب مدل، تدوين و سپس به‌منظور تأييد يا رد كردن چارچوب مفهومي، از طريق مصاحبه با تعداد ده نفر از خبرگان دانشگاهي به بررسي مدل پرداخته و ضمن تعديل و اصلاح، نسخه نهايي مدل استخراج گرديد. در اين مقاله با اتخاذ رويكردي راهبردي به مقوله بحران‌هاي سازماني، ابتدا طبقه‌بندي جديدي از بحران‌هاي سازماني توسعه داده شد كه مبناي آن شناسايي بحران براساس نقاط ضعف داخلي و تهديدهاي بيروني مي‌باشد. اين طبقه‌بندي علاوه بر فراهم‌آوري امكان شناسايي جامع بحران‌هاي بالقوه، نظام مديريت بحران سازمان را با نظام مديريت راهبردي هم‎سو مي‌نمايد. در ادامه فرآيند توسعه مدل، با فرض محدوديت منابع سازمان براي مديريت تمام بحران‌ها، ضمن تبيين ضرورت تعيين سطح اهميت بحران‌ها با توجه به عوامل كليدي موفقيت؛ مراحل نظام‌مند مديريت بحران با رويكرد راهبردي، تشريح و در قالب يك مدل پيكربندي شد كه اين مدل كاربردي مي‌تواند در طراحي و استقرار نظام مديريت بحران‌هاي سازماني با رويكرد راهبردي مورد بهره‌برداري واقع شود.