تاب آوري سازماني از منظر كاركنان بااستعداد و مديران سازمان

پژوهش حاضر با هدف تببين نقش مديريت استعداد بر تاب آوري سازماني با نقش ميانجي تسهيم دانش و تحقق قرارداد روانشناختي در شهرك هاي صنعتي استان مازندران انجام گرفت. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه گردآوري داده ها توصيفي، پيمايشي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه شركت هاي فعال با بيش از 50 كارمند واقع در شهرك هاي صنعتي آمل، بابل و بابلسر به تعداد 77 شركت بوده است كه از بين آنها 64 شركت به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شده اند. داده ها به وسيله پرسشنامه هاي استاندارد با روايي و پايايي مناسب از مديران ارشد يا منابع انساني شركت ها و كاركنان بااستعداد آن ها جمع آوري گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و مدل يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزارهاي spss و pls استفاده شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مديريت استعداد با تاب آوري سازمان رابطه مثبت و معناداري دارد. همچنين فعاليت هاي مديريت استعداد بر تحقق قرارداد روانشناختي استعدادها تاثير گذاشته، تحقق قرارداد روانشناختي نيز بر تمايل استعدادها براي تسهيم دانش تاثير مثبت دارد و در نهايت تسهيم دانش با تاب آوري سازمان رابطه معناداري دارد.