كليدواژه :
واقع‌نمايي , گزاره اخلاقي , اثبات‌پذيري , عقل عملي , اعتبار , اعتباري محض , مفاهيم فلسفي ,
چكيده فارسي :
يكي از مسائل مطرح در فلسفه اخلاق اين است كه آيا گزاره‌هاي اخلاقي واقع‌نما هستند و مي‌توان آنها را اثبات‌پذير دانست، يا اينكه قوام اين گزاره‌ها، به اعتبار ذهن بوده و برهان‌ناپذير به شمار مي‌آيند. با توجه به اهميت ديدگاه بديع علامه طباطبائي، در اين نوشتار سعي شده تا ديدگاه ايشان در زمينة واقع‌نما بودن يا نبودن گزاره‌هاي اخلاقي و نيز نسبيت يا اطلاق اخلاقي استخراج شود و ديدگاه ايشان مورد بررسي قرار گيرد. توصيف و تحليل انديشه‌هاي ايشان، حاكي از اين است كه گرچه ايشان به نظريه اعتباري بودن گزاره‌هاي اخلاقي معتقد است، اما اولاً، سخن وي تنها در مورد انشائيات (الزام اخلاقي) درست است و نه در گزاره‌هاي اخباري. ثانياً، اثبات‌ناپذيري اعتباريات در قلمرو اخلاق، دليلي بر نسبيت اخلاقي محسوب نمي‌شود.
