بررسي وجوه سه‌گانة غير واقع‌گرايي اخلاقي؛ مبتني بر پوزيتيويسم منطقي و فلسفة تحليلي

امرگرايي كارناپ، احساس‌گرايي آير و استيونسن و هدايت‌گرايي يا توصيه‌گرايي هير، مكاتبي غيرواقع‌گرا هستند كه علي‌رغم تفاوت‌هاي‌شان، در انكار واقعيت ارزش‌هاي اخلاقي، بر اساس رويكرد پوزيتيويستي و فلسفة تحليلي با يكديگر هم‌نظرند. امرگرايي كارناپ، احساس‌گرايي آير و استيونسن، وجوه مختلف يك طرز تلقي فكري هستند كه با اصرار بر اصل تحقيق‌پذيري تجربي از يك سو، و تحليل معناي واژه‌ها با رويكرد تجربي از سوي ديگر، به تبيين واقعيت‌داري يا عدم واقعيت امور مختلف دست مي‌زنند. همين امر، در حوزة اخلاق موجب سقوط آنها به ورطة غيرواقع‌گرايي اخلاقي شده است. هير نيز گرچه پوزيتيويست نيست و طرفدار فلسفة تحليلي است، اما رويكرد تجربي در موضع‌گيري‌هاي اخلاقي اين فيلسوف نيز نمايان است. اساساً همة فلاسفة تحليلي، چنين رويكردي دارند. عدم توجه به واقعيت‌هاي انتزاعي، كه ارزش‌هاي اخلاقي، از آن قبيل‌اند، از عوامل اصلي اشتباه فوق و بلكه اغلب اشتباهات فلاسفة غرب است. در اين مقاله، با توضيح مكاتب سه‌گانة فوق، به نقد و بررسي آنها پرداخته و نشان داده‌ايم دچار چه اشكالات و نقدهايي هستند.