ارائه مدل مفهومي استراتژي رقابت همكارانه در بخش ارتباطات ثابت و سيار ايران: مطالعه چندموردي

هدف: رقابت همكارانه كه از تلفيق دو استراتژي رقابت و همكاري منتج مي‌شود، نوع جديدي از روابط بين سازماني است كه مي‌تواند به وضعيتي برد ـ برد منتهي شود. در مقاله حاضر سعي شده است تا از طريق روش مطالعه چندموردي و بهره‎مندي از نظر خبرگان بخش ارتباطات ثابت و سيار ايران، مدل مفهومي از استراتژي رقابت همكارانه در اين صنعت ارائه شود. روش: پس از طراحي پروتكل مطالعه موردي، دو نمونه براي رقابت همكارانه در صنعت ارتباطات ثابت و سيار انتخاب شد و با جمع‎آوري اطلاعات و شواهد از نمونه‎هاي پژوهش و تحليل درون‌موردي و بين‎موردي، مدلي مفهومي براي استراتژي رقابت همكارانه در بخش ارتباطات ثابت و سيار به‎دست آمد. يافته‎ها: بر اساس يافته‎هاي به‎دست‎آمده، محرك‌هاي دروني شركت‌ها، رفتار ذي‎نفعان و ويژگي‌هاي صنعت، به‎عنوان متغيرهاي اصلي گرايش به استراتژي رقابت همكارانه شناخته شدند. ضمن آنكه بر نقش قابليت رقابت همكارانه به‎عنوان متغير كليدي در موفقيت اين استراتژي تأكيد شده است. تنش‌هاي اين رابطه و راهكارهاي مديريت آنها و پيامدهاي مالي و غير مالي اين استراتژي براي شركت‌ها نيز بررسي شد. نتيجه‎گيري: افزون بر انگيزه‌هاي مالي، نقش دولت و سازمان‌هاي تنظيم مقررات در شكل‌گيري فضاي مساعد براي استراتژي رقابت همكارانه، انكارناپذير است. براي موفقيت در استراتژي رقابت همكارانه، به چند عامل و قابليت خاص نياز است. برخي از اين عوامل با ذهنيت و شرايط خاص مديران آن شركت و برخي ديگر با توانمندي‌ها، منابع و ويژگي‌هاي سازماني مرتبط است كه مي‌تواند موجب متعادل‌سازي تنش‌ها و جلوگيري از بروز پيامدهاي منفي اين استراتژي شود.