مدل‌سازي تصميم‌گيري راهبردي مبتني بر شواهد در صنعت بيمه بر اساس تئوري داده‌بنياد

هدف: رويكردهاي تصميم‌گيري مبتني بر داده‌هاي محيطي، قابليت اطمينان را براي تصميم‌ها بهبود مي‌دهند؛ اما يكي از مشكل‌هاي مهمي كه در سازمان‌ها و به‌ويژه بخش خصوصي وجود دارد، ناتواني در پياده‌سازي اين رويكردهاست. هدف پژوهش حاضر اين است كه از بين گفتمان‌هاي خبرگان صنعت بيمه و تصميم‌گيري راهبردي، الگوي تصميم‌گيري راهبردي مبتني بر شواهدي ارائه شود كه در رفتار مديران ارشد صنعت بيمه مستتر شده است. روش: پژوهش از نظر هدف، بنيادين و از نظر ماهيت، اكتشافي است. براي گردآوري داده‌ها، رويكرد مصاحبه عميق نيمه‌ساختاريافته در كنار مطالعات كتابخانه‌اي مد نظر قرار گرفت. جامعه آماري اين پژوهش، خبرگان سازماني و خط‌مشي‌گذاري بودند. براي شناسايي خبرگان از روش نمونه‌گيري هدفمند و گلوله برفي استفاده شد كه طي آن با توجه به كفايت داده‌ها با 20 خبره مصاحبه به عمل آمد. يافته‌ها: در نهايت مدل تصميم‌گيري راهبردي مبتني بر شواهد با استفاده از نظريه داده‌بنياد طراحي و شرايط علّي عدم اطمينان محيطي و شكاف ­استراتژيك شناسايي شد. نتيجه‌گيري: در مدل پارادايمي تصميم‌گيري، گفتمان اطمينان‌طلبي و شكاف­ استراتژيك، پديده اصلي بودند. براي شرايط مداخله‌گر، محدوديت‌هاي اخلاقي و ويژگي‌هاي شخصيتي مديران شناسايي شدند. عوامل بستر، شامل فرهنگ سازماني و امكانات و منابع سازمان بودند كه بر راهبرد اصلي كه همان تصميم‌گيري مبتني بر شواهد است، تأثير مي‌گذارند. پيامد اين نوع تصميم‌گيري، توجه بيشتر به موضوع علم‌گرايي، ائتلاف‌گرايي، مشاركت ذي‌نفعان در سازمان و جهت‌گيري استراتژيك در سازمان است.