بررسي رضايت مندي ساكنان مسكن مهر تهران مبتني بر معيارهاي كالبدي و منظري

مشكل كمبود مسكن از جمله مشكلات پيش آمده پس از انقلاب صنعتي بود، ازاين رو در كشورهاي مختلف دنيا و از جمله كشورهاي درحال توسعه، سياستهاي متنوعي براي تأمين مسكن به ويژه براي اقشار كم درآمد ارائه شد. در كشور ايران نيز طرح مسكن مهر به عنوان محوري ترين سياست دولت قرار گرفت. يكي از مشكلات اصلي مسكن مهر سياست هاي اصلي به كار رفته در آن است كه بيشتر جنبه ي آماري و اقتصادي بودن آن باعث شده ابعاد كيفيتي و كالبدي آن كم رنگ تر جلوه نمايد. يكي از جنبه هاي رضايت از زندگي، رضايت از محيط مسكوني و به تبع آن رضايت مسكوني مي باشد. امروزه با توسعه ي جوامع انساني و تغيير شيوه ي زندگي و سكونت مردم، توجه طراحان و برنامه ريزان به كيفيت فضاها و محيط ساخته شده به منظور تأمين رضايت ساكنان افزايش يافته است. در نظر گرفتن ديدگاه ها و انتظارات ساكنان در طراحي و خلق فضا موجب افزايش حس تعلق به محيط شده و در رضايت مندي ساكنان مجتمع هاي مسكوني مؤثر است. لذا در پژوهش حاضر به بررسي نگرش مردمي از نظر رضايت مندي نسبت به معيارهاي كالبدي و ديد و منظر پرداخته شده است. اين تحقيق با استفاده از روش پيمايشي انجام شده و جامعه ي آماري ساكنان مسكن مهر پرديس تهران با حجم نمونه 100 نفر است. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفته است. نتايج حاصل از تحليل داده ها بيانگر اين مطلب است كه ميزان رضايت مندي ساكنان از مؤلفه هاي كالبدي مورد بررسي در اين پژوهش، نسبتاً در وضعيت مطلوبي قرار دارد ولي در رابطه با مؤلفه ديد و منظر وضعيت مطلوب نمي باشد و نياز به مكاشفه دقيق و ملزم كردن نكاتي در طراحي است كه منجر به ارتقاي كيفيت ديد و منظر شود.