كيفيت فضاي بينابين در گذرهاي تاريخي نمونه موردي: گذر ساغريسازان شهر رشت

توجه به كاركرد طراحي شهري در طراحي معماري حائز اهميت مي باشد، چرا كه يكي از نمودهاي كالبدي بحران هويت فضاي معماري و شهري؛ گسست فضايي عناصر معماري و شهري است. بر اساس پژوهش هاي انجام گرفته؛ در بافت هاي تاريخي شهرهاي كهن ايران، شاهد حضور فضاهاي رابطي با شكل، كاركرد و معاني متعدد ميان عناصر مختلف تحت عنوان فضاهاي بينابين مي باشيم كه در مقياس هاي مختلف شهري به عنوان عامل مهم پيوند فضايي عناصر معماري و شهري به يكديگر دانسته شده اند. از طرفي با توجه به تاثير ماندگار فضاي معماري برخوردار از روح زمان بر مخاطب؛ شناخت و كاربرد كيفيات بينابينيت به عنوان كيفيت عصر حاضر، در طراحي فضاي شهري و معماري امروز حائز اهميت مي باشد. بدين منظور ابتدا به بيان نظريه هاي موجود در خصوص مفهوم بينابينيت و شناخت كيفيات و ويژگي هاي آن پرداخته و در ادامه با توجه به اين كه گذرهاي شهري يكي از مهم ترين فضاهاي بينابين در مقياس ميان شهري مي باشند؛ لذا كيفيات بينابينيت در يك گذر تاريخي گذر ساغريسازان واقع در شهر رشت جهت شناسايي الگوهاي فضاي بينابين در گذرها بررسي مي گردد. بدين منظور به روش اسنادي، ميداني و پيمايشي به جمع آوري اطلاعات و با روش تحقيق پيمايشي و همبستگي به تحليل متغيرها پرداخته مي شود. با توجه به نتايج بررسي ها؛ عملكردها و ويژگي هاي استنتاج شده از بخش مباني نظري در ارتباط با كيفيت فضاي بينابين، در اين گذر پذيرفته مي گردد. لذا مي توان استنباط كرد؛ استفاده از كيفيت بينابينيت گذرهاي شهري مي تواند عاملي مؤثر در جهت پيوستگي فضاي شهري و فضاي معماري گردد و از اين طريق در جذب افراد براي استفاده از فضاهاي معماري موجود در گذر، آشنايي افراد با بناي معماري و فعاليت هاي درون آن در حين عبور، ايجاد انگيزه در افراد براي توقف، مشاهده و حتي مشاركت در فعاليت هاي هدفمند درون فضاي معماري گردد. درواقع موجب رونق فضاهاي معماري متصل به آن گردد.