بررسي دلبستگي به مكان در ميان كودكان (نمونه موردي: محله بازارچه قصردشت شيراز)

محله هاي شهري افراد را در خود در بر مي گيرند و زندگي افراد در فضاي محله ها تعريف و تنظيم مي گردد. همچنين به عنوان بخشي از فضاهاي عمومي در شهرها، نقش مهمي در رفع نيازهاي كودكان ايفا مي كنند. بنابراين به منظور پويايي بيشتر اين فضاها و براي برآورده ساختن نيازهاي مردم، بايد به رفتارهاي شكل دهنده اين فضاها توجه كرد. از آنجايي كه كارايي اغلب محله هاي شهري در نتيجه عدم انطباق نيازهاي كاربران با كيفيت محيطي متناسب با قلمروهاي رفتاري، در سطح پاييني مي باشد، لزوم توجه به برنامه اصولي و مبتني بر رفتار استفاده كنندگان در اينگونه فضاها، ضروري مي باشد. محله قصردشت شيراز و كودكان 7-12سال به عنوان نمونه مطالعاتي اين پژوهش انتخاب شده است. هدف از اين پژوهش مطالعه، بررسي و تحليل عوامل تأثير گذار بر ايجاد دلبستگي به محله در ميان كودكان است. پژوهش حاضر، يك تحقيق ميداني با رويكرد توصيفي تحليلي است و به دنبال پاسخ به اين سوال اساسي است كه، عوامل مؤثر و نقش آنها در ايجاد دلبستگي در بافت محله به چه ميزان تأثيرگذار است؟ شاخص ها با استفاده از طراحي پرسش نامه و نقشه هاي رفتاري بر اساس حجم نمونه و تبديل يافته هاي كيفي به مؤلفه هاي كمي از طريق نرم افزارspss پرداخته شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد، كه كودكان حاضر در اين پژوهش از قابليت هاي  محله خود لذت مي برند و تحت تاثير شاخص هاي مختلفي مي باشند، كه از ميان دلبستگي عاطفي، موجب تعامل حسي انسان و مكان و نقش آن در هويت فردي مي شود . همچنين دلبستگي به مكان در ميان كودكان محله بازارچه قصردشت با جنسيت و نوع سكونت آنها ارتباطي ندارد و دلبستگي عاطفي، تصوير ذهني، حس مكان و هويت به مكان از عوامل تأثير گذار بر ايجاد دلبستگي محسوب مي شوند و فضاهاي فاقد امنيت و تاريك مهمترين عامل ها براي عدم دلبستگي به مكان در ميان كودكان خواهند شد.