ارائه چارچوب برندسازي شهري در ايران بر مبناي مدل سيستم هاي مانا

امروزه برندسازي شهري به عنوان ابزاري راهبردي جهت افزايش رقابت پذيري، اعتبار، قدرت و نفوذ شهرها استفاده ميشود. برندسازي شهري مستلزم آنست كه شهر از ظرفيت بالايي در برنامه ريزي و سازماندهي نهادهاي مختلف اداره كننده شهر بهره مند باشد. سايبرنتيك، علمي بين رشته ايست كه بر چگونگي استفاده از اطلاعات در سيستم ها (شامل فيزيكي، فناورانه، زيستي، بوم شناختي، روان شناختي، اجتماعي يا تركيبي از آنها) و نيز كنترل كنش به منظور دستيابي به اهداف، تمركز دارد. پژوهش حاضر ايده استفاده از سايبرنتيك سازماني را به عنوان مدل مرجع در سازماندهي فعاليت هاي مربوط به برندسازي شهري ارائه مينمايد. به دليل كم بودن تحقيق مشابه در اين موضوع در كشور با استفاده از روش كيفي تحليل تم و از طريق مصاحبه عميق نيمه ساختار يافته، مضامين  با اهميت نزد خبرگان آگاه به برندسازي شهر بررسي شده است. نمونه پژوهش شامل 20 نفر از اساتيد دانشگاه در حوزه هاي مديريت با گرايش هاي سيستم ها، راهبردي، شهري، سياست گذاري و بازاريابي و مديران و مشاوران ارشد شهرداري است كه با نمونه گيري تئوريك و تكنيك گلوله برفي انتخاب شدند. مضامين اصلي برندسازي موفق در ايران شامل تغيير نهاد ذهني و هدف گذاري برندسازي شهر، بهبود همكاري بين سازماني، تدوين چشمانداز و راهبرد، شناخت فعاليت هاي مرتبط، همافزايي ذينفعان مختلف برندسازي شهر و تحليل نقش دولت است. با توجه به عدم وجود نظام مديريت يكپارچه شهري در ايران، نگرش مبتني بر سايبرنيتك سازماني قابليت بالايي در افزايش اثربخشي فرايند برندسازي شهري دارد. بدين منظور VSM كه توسط استافورد بير معرفي شده است، جهت افزايش هماهنگي در ذينفعان مختلف پيشنهاد مي شود. دستاوردهاي پژوهش حاضر ميتواند در عرصه خط مشي گذاري شهري به كار گرفته شود تا بدين ترتيب زمينه توسعه برند، تصوير مطلوب و نيز بازشناسي و خلق هويت براي كلان شهرهاي ايران فراهم آيد و در نتيجه تمايز و جايگاهيابي كلان شهرهاي ايران در منطقه تسهيل شود.