بررسي خصوصيات حرارتي حياط‌ هاي مركزي كم‌عمق در اقليم قزوين

توجّه به مشكلات و معضلات اقليمي در محيط‌هاي شهري و فضا‌هاي باز معماري به منظور كاهش نارضايتي و افزايش سطح سلامت حرارتي از جمله مسائلي است كه اخيراً مورد توجّه برنامه‌ريزان، طراحان شهري و معماران قرارگرفته است. حياط مركزي از جمله الگو‌هايي كالبدي است كه كاركرد مناسب اقليمي آن به دفعات توسط محقيقن به اثبات رسيده است امّا در تعيين ويژه‌گيهاي كالبدي و محيطي آن تحقيق جدي صورت نگرفته است، لذا همين موضوع ضرورت تحقيق اين پژوهش را تبيين مي‌كند. در همين راستا در اين پژوهش با استفاده از نرم افزار انويمت 4 به شبيه‌سازي حياط مركزي كم عمق در اقليم قزوين با توجّه بهميزان مساحت حياط مركزي، ميزان آب و ميزان فضاي سبز در حياط مركزي مفروض (15 متر معادل 3 طبقه) پرداخته شده است. نتايج اين شبيه‌سازي بيانگر اين موضوع است ميزان مساحت 30 درصدي در پلان براي حياط مركزي و ميزان 60 درصدي از حياط مركزي جهت كاشت مناسب‌ترين حالت از نظر كمترين ميزان ميانگين دماي تابشي است و در مورد ميزان آب تفاوتي قابل ملاحظه‌اي در ميان عوامل اقليمي مشاهده نگرديد. تحليل عوامل مؤثر بر ميانگين دماي تابشي بيانگر اين موضوع است كه در حياط‌هاي مركزي كم عمق ميانگين تابشي متأثر از ميزان سرعت باد است. با بررسي ميزان همبستگي عوامل اقليمي مرتبط (دماي هوا، ميزان تابش، سرعت هوا) با ميانگين دماي تابشي، همبستگيِ معكوس 80 درصدي و بالاتر ميان سرعت هوا با ميانگين دماي تابشي نشان داده شد. بنابراين تهويه طبيعي مهمترين عامل در كاهش ميزان ميانگين دماي تابشي و افزايش آسايش حرارتي فضاي باز در محيط‌هاي شهري كم عمق است.