مطالعه ي تطبيقي معماري و سينما با رويكرد آموزش معماري به كمك فيلم

مقاله ي حاضر، به مطالعه ي تطبيقي دو هنر معماري و سينما پرداخته است؛ رويكرد اين مطالعه، آموزش معماري و هدف اصلي آن، استفاده از قابليت هاي سينما در راستاي تحقق اين رويكرد مي باشد. با توجّه به مطالعات تطبيقي و نيز تئوري هاي مرتبط با تاويل اثر هنري پانوفسكي، رويكردي آموزش محور به اين پژوهش ها داده شده است. آيا سينما، مي تواند به عنوان ابزار مناسب در آموزش معماري مورد استفاده قرار گيرد؟ پاسخ به سؤال و بررسي اين فرضيه كه سينما به عنوان ابزار آموزشي معماري، مناسب و كارآمد است ، در گرو پاسخ به سؤالات فرعي است: 1. خروجي كار دانشجويان معماري در صورت نمايش يك فيلم، نسبت به دانشجويان ديگر كه از اين ابزار محروم بوده اند، چه تفاوتي دارد؟ 2. در صورت بهبود كيفيت اسكيس ها به روش پيشنهادي، ميزان تأثير و چگونگي اين روش به چه صورت در كار دانشجويان نمود مي يابد؟ اين مقاله بر مبناي مطالعات استدلاليمنطقي و به روش بررسي ميداني همراه با تحليل كيفي در راستاي رويكرد پديدارشناسانه ي نمادها است. هدف مقاله ي پيش رو، رسيدن به روشي كارآمد جهت افزايش راندمان آموزش معماري است و يكي از راه حل هاي مناسب براي رسيدن به اين منظور، بهره گيري از پتانسيل هاي هنر سينما است. طي خروجي هاي پژوهش بر مبناي تحليل كيفي داده ها، مشخص گرديد كه 75% نمرات Aو Bبه گروهي تعلق گرديد كه از ابزار فيلم براي آموزش بهره گرفته بودند، اين در حالي است كه تنها 43.75% از گروه ديگر كه محروم از اين ابزار بودند توانستند نمرات Aو Bرا كسب كنند؛ به طوري كه 81.25% اسكيس هاي گروه الف به لحاظ معنايي و 62.5% آن ها به لحاظ فرمي از فيلم نمايش داده شده به صورت آشكار يا پنهان بهره جسته اند. از بررسي ها و آناليزهاي صورت گرفته مي توان چنين نتيجه گرفت كه اين فرضيه كه سينما به عنوان ابزار آموزشي معماري، مناسب است. صحيح بوده و ميزان و چگونگي آن در حوزه ي عيني و ذهني بررسي گرديده است.