تطبيق معناشناختي نظام تبليغات‌ محيطي و شهر پايدار

اين مقاله، پژوهشي ميان رشته‌اي، تطبيقي و كيفي است بر مبناي معناشناسي ساخت‌گرا و در جهت القاي مفهوم شهر پايدار كه به روش توصيفيتحليلي در مورد نظام نشانه‌اي انواع مختلف تبليغات شهري انجام شده است. بنابر تعريف شاخصه‌هاي پايداري در طراحي محيطي، اهدافي نظير دست‌يابي و حفظ زندگي سالم، محيط زيست سالم و كيفيت برتر زندگي و حقوق انساني را در نظر مي‌گيرد و ساخت‌گرايي رويكردي در علم نشانه‌شناسي است كه به مطالعۀ ساختار معنا در نظام‌هاي نشانه‌اي مي‌پردازد. از منظر ساخت‌گرايي معناي آثار هنري، به‌عنوان يك نظام بياني، محصول ساختار نشانه‌اي آن است؛ تبليغات شهري به‌مثابه يك نظام زيبايي‌شناختي و بياني و يك رسانۀ پيام‌محور و بخشي از گرافيك محيطي، بخش عمدۀ سامانۀ گرافيك شهرها را در دنياي امروز دربر مي‌گيرد. تبليغات محيطي رسانۀ پيام‌رسان و بيان تصويري معاني تجاري، فرهنگي، اجتماعي و سياسي با رعايت اصول زيبايي‌شناسي بصري، در فضاهاي گوناگون شهري و اماكن حضور و عبور انسان شهرنشين است. هدف و كاربرد آن ايجاد تنوّع و زيبايي و انتقال سريع، صريح و صحيح پيام به مخاطب است. رسانۀ تبليغات شهري شامل اشكال ساختاري گوناگون است كه هر نوع بنابر ساختار شكلي و بياني خود معنايي را القا مي‌كند كه در صورت توجّه بدان و شناخت ساختار معنايي مي‌تواند در جهت پايداري شهر و توسعۀ پايدار شهري نقش مهمي ايفا نمايد. تحقيق حاضر مي‌كوشد با تكيه بر كاربرد پيام‌رساني آثار، به معناي ضمني بپردازد و ماهيت ساختار مناسب نشانه‌اي و نظام معنايي تبليغات محيطي پايدار را مطابق با نظريۀ توسعۀ پايدار و بر مبناي تحليل زبانيمعنايي تعيين كند.