واكاوي معيارهاي كالبدي پايداري در محلات شهري در انطباق با اقليم گرم وخشك ايران

بدنبال افزايش گرمايش جهاني و بروز تغيير اقليم متفكران و نظريه پردازان زيادي بدنبال يافتن راه حلهاي مختلف برآمدند كه يكي از اين راه حلها مطرح شدن نظريه توسعه پايدار مي باشد. اين نظريه كه بدنبال رشد بي رويه شهرها و افزايش جمعيت شهرنشين و بدنبال آن ايجاد مسايل و مشكلات مختلف در زمينه شهرنشيني مطرح گرديده بود تا سالها، بيشتر بر ضرورت هاي اقتصادي و محدوديتهاي زيست محيطي تأكيد مي ورزيد اما در دهه اخير با پيدايش شعار جهاني بينديش، محلي عمل كن نقش آن در جنبه هاي محلي و بومي بيشتر شده است. هدف از اين مقاله شناخت معيارهاي كالبدي پايداري در محلات شهري و به صورت مشخص در اقليم گرم و خشك ايران مي باشد. بدين منظور ويژگي هاي كالبدي محلات بومي در اقليم گرم و خشك ايران مورد ارزيابي قرار گرفته است. در فرآيند تحقيق پس از معرفي معيارهاي ساختار محلات پايدار، معيارهاي كالبدي به عنوان پايه اي براي اثبات فرضيه در نظر گرفته شده اند. سپس با بررسي هاي ميداني در محلات شهرهاي كويري ايران معيارهاي كالبدي پايداري در دو دسته محله و ساختمان استخراج گرديده است. نهايتا با تطبيق دادن معيارهاي استخراج شده از مباني نظري و پژوهش ميداني مقاله به اين نتيجه مي رسد كه محلات بوميسنتي قرار گرفته در اقليم گرم و خشك ايران از جنبه كالبدي از معيارهاي پايداري پيروي مي كنند.