ارزيابي مديريت شهر اهواز در چارچوب حكمراني خوب شهري؛ تلاش در راستاي نيل به مديريت پايدار

وضعيت مديريت شهري ضعف‌هاي فراواني دارد كه به نظر مي‌رسد، الگوي حكمراني خوب شهري پيشنهاد مناسبي براي وضعيت شهرهاي امروزي باشد. الگوي حكمراني خوب شهري با در نظر گرفتن جامعه مدني، بخش دولتي و همچنين بخش خصوصي، سعي در به سوي تعالي رساندن شهر و شهروندان دارد. هدف اين تحقيق اين است كه مؤلفه‌هاي اصلي حكمراني خوب شهري را مورد مطالعه قرار داده و با معرفه‌سازي از مؤلفه‌هاي كلان حكمراني خوب شهري، ميزان رعايت اصول حكمراني خوب شهري را در شهر اهواز(مناطق هشت‌گانه) مورد بررسي قرار دهد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و از لحاظ روش مطالعه، توصيفي تحليلي مي‌باشد. شيوه جمع‌آوري اطلاعات پيمايشي كتابخانه‌اي و جامعه آماري استفاده شده در اين تحقيق سه گروه شهروندان، بخش دولت و همچنين بخش خصوصي مي‌باشد. در اين تحقيق از روش نمونه گيري احتمالي طبقه بندي شده و براي تحليل نتايج از آزمون رگرسيون(روش Enter) استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد، وضعيت شهر اهواز، در چارچوب حكمراني خوب شهري نمي‌باشد. همچنين بررسي روابط تراكم جمعيت، نرخ بي‌سوادي و درصد بيكاري نشان از معناداري ارتباط آنها با چارچوب حكمراني خوب دارد. بر اساس نتايج حاصله مؤلفه حاكميت قانون، مشاركت و عدالت از ساير مؤلفه‌ها مهم‌تر و تأثيرگذارتر مي‌باشند. اولويت مؤلفه حاكميت قانون بر مشاركت، عدالت و همچنين ساير مؤلفه‌هاي حكمراني خوب نشان ميدهد كه بالاترين ميزان تأثيرگذاري متعلق به اين مؤلفه ‌مي باشد. زيرا در يك بستر قانونمند است كه ساير مؤلفه‌ها معنا پيدا مي‌كنند.