نقش فرم سقف دركاهش هدر رفت انرژي با معيار انرژي تابشي دريافتي

در گذشته اسايش حرارتي از طريق طراحي ساختمان و تعداد معدودي از تجهيزات ساختماني ايجاد مي شد. و انتخاب فرم پوسته مناسب يكي از شيوه هاي مورد توجه در معماري بود. چنين شرايطي در دهه 1960 بسيار دگرگون شد و تامين گرمايش و سرمايش و روشنايي ساختمان از طريق تجهيزات مكانيكي و استفاده از سوخت هاي فسيلي جنبه اي محوري و اصلي به خود گرفت . متعاقب بحران انرژي ايجاد شده از اين طريق در سال هاي پيشين و الودگي هاي محيط زيستي، مجددا بهترين حالت گرمايش و سرمايش، توجه به طراحي ساختمان و استفاده از انرژي هاي پاك شد. در ميان اجزاء ساختماني ساختماني ، بام كه نقش اساسي در تبادل حرارتي دارد اغلب، ناديده گرفته شده است. بنابراين پژوهش پيشرو در نظر دارد ، در اقليم كوهستاني(كرج) در مورد مقايسه ميان چهار تيپ سقف غالب از جمله تخت ، يك طرفه، دو طرفه و چهار طرفه با زواياي مختلف بحث كند. هدف ان دست يابي به فرم و زاويه بهينه سقف شيبدار در اين منطقه بر اساس انرژي دريافتي از طريق تابش خورشيد ، مي باشد. روش تحقيق در اين مقاله بر اساس مدلينگ و مشابه سازي كامپيوتري صورت گرفته است. نتايج اناليز مدل هاي شبيه سازي شده، سقف بهينه و مناسبترين زاويه ان را در سقف هاي شيبدار با مساحت كف ثابت با توجه به انرژي دريافتي در فصل زمستان را در مدل هاي بررسي شده نشان مي دهد.