چارچوبي جهت تحليل عوامل رفتاري مؤثرِ ساكنان ساختمان هاي مسكوني بر ميزان مصرف انرژي

امروزه بهره‌گيري از راهكار‌هاي فناورانه و طراحي معماري غير فعال جهت شكل‌گيري ساختمان‌هاي مسكوني بهره ور در مصرف انرژي توسعه يافته است، با اين حال، كاهش مصرف انرژي در ساختمان‌ها در حد انتظار به نظر نمي‌رسد. چرايي بروز اين مسئله با ماهيت پيچيدۀ رفتار ساكنان آن‌ها در مصرف انرژي پيوند مي‌يابد كه عامل مهمي براي مرتبط ساختن خلا بين ميزان مصرف انرژي پيش بيني شده و واقعي در ساختمان‌هاي مسكوني است. اين تحقيق با توصيف و تحليل پيشينۀ موضوع، به تعريف و توصيف رفتار ساكنان و تأثير آن در ميزان مصرف انرژي، شناسايي عوامل مؤثر بر آن و ارائه چارچوبي براي تببين فرآيند شكل‌گيري رفتار ساكنان مبتني بر عوامل شناسايي شده؛ به منظور ترغيب ساكنان ساختمان‌هاي مسكوني بر بروز رفتارهاي مرتبط با حفظ انرژي بواسطۀ محرك‌ها (عوامل موثر) پرداخته است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهند كه عوامل اقليمي، عوامل كالبدي، عوامل فردي اجتماعي، عوامل زمينه‌اي و عوامل اقتصادي در شكل گيري رفتار ساكنان در مصرف انرژي مؤثرند. همچنين، در پژوهش حاضر با تلفيق تئوري‌هاي مرتبط با محيط فيزيكي (چارچوب چهارگانه محرك‌ها نياز‌ها كنش‌ها سيستم‌ها) و محيط رواني اجتماعي (تئوري رفتار برنامه ريزي شده) و تئوري شناختي اجتماعي (جهت پيوند عوامل محيطي، فردي و رفتاري)، عوامل محيط فيزيكي (كالبدي، طبيعي) و فردي اجتماعي شناسايي شده در قاب واحدي متحد شده‌اند و به تبيين نقش آن‌ها در فرآيند شكل‌گيري عوامل رفتاري موثرِ ساكنان ساختمان‌هاي مسكوني بر ميزان مصرف انرژي‌ در قالب مدل پيشنهادي تحقيق پرداخته شده است.