كاربست ساختار قلمرو مكاني در طراحي برج‌هاي مسكوني با هدف ارتقاء كيفيت زندگي، مطالعه‌ي موردي: رشت

رشد جمعيت شهري و محدوديت  اراضي مناسب، وجود ساختمان هاي مسكوني بلند مرتبه را اجتناب ناپذير كرده است. اما برج هاي مسكوني در مراحل مكان يابي، طراحي و اجرا توجه بيشتري را مي طلبند. يكي از مسايل اصلي كه در اين برج ها به چشم مي خورد، كمرنگ بودن نقش قلمرو و حريم در جانمايي و طراحي بناست كه سبب نزول شاخص هاي پايداري محيطي و كيفيت زندگي ساكنان مي شود. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي عوامل پيوستگي، عملكردي و كالبدي-فضايي، در قالب فرضيات و اولويت بندي آن ها به منظور پاسخ گويي به چگونگي اثرگذاري قلمرو بر كيفيت زندگي ساكنان و سنجش جايگاه آن در طراحي برج هاي مسكوني و ارزيابي سايت مورد نظر در رشت است. روش تحقيق، به صورت تركيبي شامل روش هاي توصيفي تحليلي و گردآوري اطلاعات به صورت اسنادي و ميداني است. بر مبناي جمعيت شهر رشت، از ميان پرسشنامه هاي صحيح پاسخ داده، 384 عدد مورد بررسي قرار گرفت. تحليل با نرم افزار SPSS و سنجش نفوذپذيري و خوانايي، اتصالات بصري و همپيوندي نيز از طريق چيدمان فضايي صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه عوامل عملكردي با ضريب بتا 0.415، پيوستگي ساختمان (0.389) و عوامل كالبدي-فضايي (0.228)،  به ترتيب بايد در ايجاد قلمرو در طراحي برج هاي مسكوني لحاظ گردند. همچنين Space Syntax نشان داد كه محدوده مورد مطالعه، سطح متوسط قلمرو را داراست و امكان طراحي برج مسكوني در سايت با توجه به تحليل دسترسي ها، امنيت، همپيوندي و ساير معيارها كه زيرمجموعه فرضيات هستند، فراهم است.