تحليلي بر مؤلفه‌هاي تأثيرگذار در ماندگاري معماري بازارهاي تاريخي ايران (مطالعه موردي: بازار تاريخي تبريز)

پديده هاي ماندگار در طول زمان مي مانند و بار مي گيرند و به بخشي از خاطرات جمعي تبديل مي شوند. ماندگاري، بيان نوعي تداوم تاريخي و به دنبال آن تداوم فرهنگي است. عوامل مختلفي بر ماندگاري پديده ها اثرگذار است كه هدف از اين تحقيق شناسايي اين عوامل در معماري با تأكيد بر معماري بازار تبريز است. روش تحقيق در مطالعه ‌ حاضر توصيفي – تحليلي و تركيبي از روش‌هاي كيفي – كمي است كه به منظور جمع‌آوري اطلاعات از روش اسنادي – ميداني (مشاهده، مصاحبه و پرسشگري) استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه عوامل مؤثر بر ماندگاري معماري بازار تبريز با توجه به مؤلفه هاي مورد بررسي به ترتيب مؤلفه هاي معنا و هويت، كاركردي و عملكردي و در نهايت كالبدي بوده اند. همچنين در اين رويكردها بيشترين تأثيرگذاري مربوط به متغيرهاي منحصر به فرد بودن اثر (فرم زيبا، خلاقيت و نوآوري اثر، اثرگذاري مطلوب)، خاطره انگيزي و ايجاد حس تعلق به فضا، تركيب با ساير فضاها و عملكردها (وجود كاربري هاي تركيبي) و كيفيت حضور انسان در مكان بوده است. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه چرخه هاي تكاملي اجتماعي – فرهنگي، اقتصادي و سياسي نظير ارزش‌ها، آداب و رسوم، تغيير در تعاملات اجتماعي و روابط اقتصادي و نظام سياسي حاكم بر جامعه نيز بر ماندگاري معماري بازار تبريز اثرات مختلف مثبت و منفي گذاشته‌اند.