سنجش وضعيت فرسودگي شغلي كاركنان پليس فاتب

هدف اين پژوهش، سنجش وضعيت فرسودگي شغلي و هم‌چنين تعيين اولويت تأثيرگذاري هر يك از ابعاد آن در ميان كاركنان پليس فاتب است. اين پژوهش كاربردي و روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه كاركنان پليس در دو سركلانتري واقع در منطقه شمال و جنوب تهران تشكيل مي‌دهند. در اين تحقيق، يك نمونه 120 نفره از كاركنان پليس به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد مسلچ و همكاران (1996) با ضريب آلفاي كرونباخ 0.75، جمع‌آوري شده است. فرضيه‌ها به كمك نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون فريدمن و آزمون t با دو نمونه مستقل مورد تجزبه و تحليل قرار گرفتند. يافتههاي تحقيق نشان مي‌دهند كه وضعيت فرسودگي شغلي كاركنان پليس فاتب با توجه به ميانگين (2.93) به‌دست آمده در وضعيت تأمل برانگيز قرار دارد؛ هم‌چنين نتايج آزمونt با دو نمونه مستقل نشان داد كه ميزان فرسودگي شغلي كاركنان دو سركلانتري تفاوت معني‌داري با هم نداشته‌اند. نتايج تحقيق نشان داد كه از ميان ابعاد فرسودگي شغلي (تحليل عاطفي، مسخ شخصيت و فقدان عملكرد شخصي) بعد تحليل عاطفي تأثيرگذاري بيشتري در ميزان فرسودگي شغلي كاركنان داشته است.