بررسي نقش نشاط منابع انساني در تصميم گيري سازماني (مورد مطالعه: مراكز علمي تحقيقاتي)

موضوع بالقوه ماندن مشاركت علمي اجرايي اعضا در تصميم گيري هاي سازمان رفتاري است ضد بهره ور، كه شايد به دليل نامحسوس انگاشته شدن، مغفول مانده است. با توجه به نقش كليدي مراكز آموزش عالي در زمينه ي تصميم گيري و تصميم سازي در سطوح فردي، اجتماعي، امنيتيِ حال و آينده ي جامعه، هدف اساسي تحقيق فعلي واكاوي نگرش و وضعيت نشاطِ ذينفعان نسبت به درگيرشدن در تصميمات سازماني در يكي از مراكز آموزش عالي واقع در شمال غرب شهر تهران از طريق تئوري داده بنياد است. بر مبناي نتايج تحقيق طيفي از دو نگرش موافقت و مخالفت با اين مشاركت در ميان مديران و اعضا حاكم است كه زمينه ساز ايجاد مدلي ماتريسي در چهار وضعيت نشاط آفريني، خاموشي، بالقوگيِ نوع كي و بالقوگيِ نوع دو، شده است. در فاز دوم تحقيق با توجه به واكاوي شرايط علّي، زمينه اي و ميانجي به منظور هرچه كاربردي تر شدن تحقيق، راهكارهايي نيز از نهج البلاغه كتاب گهربار مولاي متقيان امام علي عليه السلام ارائه شده است.