بررسي و ارزيابي اثربخشي سازماني بر اساس مدل پارسونز (AGIL) در يك واحد نظامي

يكي از مباحث اساسي در نظريه سازماني، اثربخشي سازماني است كه آن را ملاكي براي ارزيابي عملكرد سازماني محسوب م يكنند. اثربخشي سازماني عبارت است از درجه يا ميزاني كه سازمان به هدف هاي موردنظر خود نائل مي آيد. بنابراين ارزيابي اثربخشي فعاليت هاي سازمان ها از اهميت فراواني برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي و ارزيابي اثربخشي سازماني در يك واحد نظامي است. مدل اثربخشي استفاده شده در پژوهش، مدل پارسونز است كه شامل چهار مؤلفه نوآوري، تعهد سازماني، رضايت شغلي و سامت سازماني (روحيه) است. روش پژوهش از نوع توصيفي-پيمايشي است. جامعه آماري شامل كليه كاركنان واحد نظامي بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران به تعداد 31 آزمودني تعيين گرديد. گردآوري داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد پارسونز صورت گرفته است. براي تعيين 0 برآورد گرديد. نتايج آزمون / ميزان پايايي پرس شنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده كه مقدار 895 ميانگين آشكار كرد وضعيت اثربخشي سازماني در جامعه مورد مطالعه مطلوب نيست و به عبارت ديگر اثربخشي سازماني معنادار نيست. نتايج آزمون فريدمن بيان كرد كه از بين چهار مؤلفه اثربخشي سازماني، مؤلفه تعهد سازماني رتبه اول و سلامت سازماني رتبه چهارم را كسب كرده اند.