تأثير ويژگي هاي شخصيتي كاركنان بر مقاومت در برابر تغيير سازماني با نقش متغير ميانجي قرارداد روانشناختي(مورد مطالعه: فرماندهي انتظامي خر م آباد)

همواره در هر تغيير سازماني، رگه‌هايي از مقاومت وجود دارد. تعهد، رضايت و پذيرش تغييرات توسط كاركنان تا حد زيادي به ويژگي‌هاي شخصيتي آنان، وابسته است. با توجه به آن، در اين پژوهش، هدف اين است كه به بررسي تاثير ويژگي‌هاي شخصيتي كاركنان بر مقاومت در برابر تغيير سازماني با نقش متغير ميانجي قرارداد روانشناختي پرداخته شود. پژوهش حاضر از لحاظ ماهيت و روش توصيفي پيمايشي و از لحاظ هدف از نوع كاربردي است. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركنان فرماندهي انتظامي خرم آباد است، و از روش نمونه گيري تصادفي استفاده شده است. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌ي استاندارد NEOFFI و به تعداد 141 تا استفاده شد. جهت آزمون فرضيه‌هاي پژوهش مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار SMARTPLS انجام شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه  ويژگي‌هاي شخصيتي بر مقاومت كاركنان در برابر تغيير، با شدت 0/36، ويژگي‌هاي شخصيتي بر قرارداد روانشناختي با شدت0/53 و همچنين قرارداد روانشناختي بر مقاومت كاركنان در برابر تغيير با شدت 0/83 تاثير دارد و در نهايت قرارداد روانشناختي به عنوان نقش ميانجي‌گر ويژگي‌هاي شخصيتي كاركنان و مقاومت آنان در برابر تغيير با شدت 0/44تاثيرگذار است.قرارداد روانشناختي رابطه بين ويژگي‌هاي شخصيتي كاركنان فرماندهي انتظامي و مقاومت آنان در برابر تغيير سازماني را افزايش مي‌دهد.