منطق فازي در قرآن: خلط مستنبط و منصوص

علي وحيديان كامياد در مقاله اي با عنوان «روش شناسي كاربرد منطق فازي در بينش اسلامي» مدعي است كه منطق فازي بخشي از منطق والاي قرآن است. اين ادعا از سوي برخي از محققان نيز مورد تأييد قرار گرفته است. اين در حالي است كه به نظر مي رسد شواهد ارائه شده در باب اين ادعا، شواهدي ناقص اند و لازم مي نمايد تا اصل ادعا مجدداً مورد كنكاش قرار گيرد. در تحقيق حاضر پاره اي از نقدها نسبت به اصل ادعاي منطق فازي در قرآن با توجه به شواهد قرآني ارائه شده از سوي مدعيان آن است. علاوه بر نقدهاي جزئي كه به عدم انطباق مثال هاي قرآني ذيل الگوي فازي ارائه شده از سوي مدعيان بر مي گردد، اين نيز نشان داده خواهد شد كه اساساً طرح ادعاي وجود منطق فازي در قرآن، با خلط آنچه صراحتاً به عنوان استدلال در متن آمده است (استدلال منصوص) و آنچه از سوي مخاطب ممكن است به متن نسبت داده شود (استدلال مستنبط) همراه است.