دلالت ثابت كلمات كلي و مشكل بي مايگي

درباب دلالت گر ثابت بودن انواع طبيعي دو دسته نظريه وجود دارد: همساني در دلالـت و ذات گرايي. اما يك مشكل اساسي برسر راه قائلان به همساني در دلالـت وجـود دارد كـه «مشكل بي مايگي» ناميده مي شود. مشكل بي مايگي به اين شكل است كه اگر ثبـات بـراي كلمات كلي به معناي همساني در دلالت درميان جهان هاي ممكن باشـد، آنگـاه عـلاوه بـر كلمات مربوط به انواع طبيعي بقيه كلمات كلي هم ثابت خواهند شد؛ زيرا آنها نيز دلالت بر يك خصوصيت يكسان خواهند كرد. در اين مقاله ما يك روش استدلالي را براي دفع مشكل بي مايگي نقد مي كنيم. اين روش استدلالي بر اين اساس است كـه اوصـاف معـين ميتوانند بر اشياي وافر دلالت كنند و با استفاده از تناظر بين كلمات كلي و كلمات مفـرد نتيجه مي گيرد عبارات حملي وصفي نيز مي توانند بر خصوصيات وافـر دلالـت كننـد كـه درميان جهان هاي ممكن ثابت مي مانند؛ اما بعضي از اصول وجود دارند كه رفتار سمنتيكي اين كلمات و شهودهايمان را درمورد صدق جملات شامل اين كلمات توضيح مي دهند و به نظر مي رسد ادعاي مذكور با اين اصول همخواني ندارد.