بررسي روش تداخل‌سنجي برشي در تشخيص عيوب در مواد مختلف

روش تداخل‌سنجي برشي يا برش‌نگاري، يكي از روش‌هاي نوري غيرتماسي و تمامناحيه براي ارزيابي غيرمخرب قطعات و مجموعه‌ها مي‌باشد. در اين روش گراديان جابه‌جايي سطح به طور مستقيم اندازه‌گيري مي‌شود. پس از پردازش تصوير، الگوهاي هاله‌اي سطح تحت بارگذاري بدست‌مي‌آيد. از اين روش به طور عمده در پيدا كردن عيوب سطحي و زير سطحي در قطعات استفاده مي‌شود. ساير كاربردهاي برش نگاري شامل اندازه گيري كرنش، شناسايي خواص مواد، ارزيابي تنش هاي پسماند، تشخيص نشتي، مطالعه ارتعاشات سازه و اندازه گيري هاي سه بعدي مي باشد. به دليل اندازه‌گيري مستقيم گراديان‌هاي جابه‌جايي و حساس نبودن به ارتعاشات محيط، برش‌نگاري علاوه بر محيط‌هاي آزمايشگاهي، كاربرد بسيار گسترده‌اي در محيط‌هاي صنعتي دارد كه اين ويژگي باعث تمايز اين روش با ساير روش‌هاي نوري شده‌است. از اين روش بيشتر در شناسايي عيوب قطعات مواد مركب و فلزي استفاده مي‌شود. در اين مقاله به بررسي تكنيك‌ها، تجهيزات، نحوه‌ي عملكرد، پردازش تصاوير، نوع بارگذاري با توجه به جنس قطعه و نوع عيب با تاكيد بر چند پژوهش‌ كاربردي در اين زمينه، پرداخته‌شده‌است.