طبقه‌بندي ويژگي‌هاي حكمراني از طريق شبكه‌هاي خط‌‌مشي با استفاده از روش فراتركيب

هدف: اين مقاله با بهره‌گيري از روش فراتركيب، به‌دنبال ارائه دسته‌بندي جامعي از ويژگي‌هاي حكمراني در مطالعات اين حوزه است. روش: روش فراتركيب، انتخاب 468 مقاله و پژوهش مرتبط در سال‌هاي 1970 تا 2018 از نمايه استنادي Web of Science است كه با به‌كارگيري اين روش در نهايت 55 مقاله نهايي مبناي استخراج يافته‌ها قرار گرفتند. اين پژوهش، كيفي بوده و در پارادايم تفسيرگرايي با هدف اكتشاف ويژگي‌هاي حكمراني از طريق شبكه‌هاي خط‌مشي انجام شده و از ديدگاه هدف، پژوهشي كاربردي است. همچنين جمع‌آوري داده‌ها از نظر زمان پژوهشي مقطعي است. يافته‌ها: ويژگي‌هاي اين رويكرد جديد به حكمراني (حكمراني از طريق شبكه‌هاي خط‌مشي) را مي‌توان در چهار دسته‌ كلي «ارتقاي هماهنگي، انسجام و يكپارچگي»، «تقويت ارتباطات، ايجاد اعتماد و افزايش مشاركت»، «افزايش يادگيري خط‌مشي» و «تسهيل پياده‌سازي خط‌مشي‌ها» جاي داد. همچنين هر يك از اين چهار دسته، زيربخش‌هايي دارند. نتيجه‌گيري: درباره موضوعات «ارتقاي هماهنگي، انسجام و يكپارچگي» و «تقويت ارتباطات، ايجاد اعتماد و افزايش مشاركت»، محققان پژوهش‌هاي بيشتر و متنوع‌تري داشته‌اند و درباره موضعات «افزايش يادگيري خط‌مشي» و «تسهيل پياده‌سازي خط‌مشي‌ها» پژوهش كمتري‌ انجام داده‌اند و ابعاد مختلف آنها ديده نشده است. بر اين اساس و با توجه به اهميت موضوعات يادگيري خط‌مشي و پياده‌سازي خط‌مشي‌ها، پژوهش‌هاي آتي مي‌توانند به دو بعد اخير توجه بيشتري داشته باشند. يافته‌هاي اين مطالعه مي‌تواند براي به‌كارگيري رويكردهاي جديد در راستاي بهبود حكمراني در حوزه‌هاي خط‌مشي مختلف مفيد واقع شود.