اثرات متقابل نيتروژن و آب آبياري بر عملكرد و كارآيي مصرف آب و نيتروژن در گوجه‌فرنگي در استان بوشهر

نيتروژن و آبياري از مهم‌ترين فاكتورهاي مؤثر در رشد گياه مي‌باشند كه داراي اثرات متقابل شديدي هستند. اين پژوهش به منظور استفاده بهينه از اين دو نهاده‌ در سيستم آبياري قطره‌اي نواري در زراعت گوجه فرنگي به مدت سه سال اجرا شد. آزمايش بصورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي بود. فاكتور اصلي مقادير آب آبياري در سه سطح 75% ، 100% و 125% نياز آبي و فاكتور فرعي نيتروژن در چهار سطح صفر، 75، 150 و 225 كيلوگرم در هكتار بود. نتايج نشان داد كه تأثير هركدام از فاكتورها بر عملكرد محصول و كارآيي مصرف آب و نيتروژن تحت تأثير ديگري بود. در شرايط آبياري براساس 75 ، 100 و 125 درصد نياز آبي، به ترتيب 75، 150 و 225 كيلوگرم نيتروژن در هكتار بيشترين تأثير را بر عملكرد محصول و كارآيي مصرف آب و نيتروژن داشت. افزايش مصرف آب آبياري در عدم مصرف يا مصرف مقادير كم نيتروژن با كاهش و در حضور مقادير زياد نيتروژن با افزايش كارآيي مصرف آب همراه بود. هرچند افزايش مصرف نيتروژن با كاهش كارآيي آن همراه بود، اما افزايش مصرف آب آبياري سبب بهبود اين پاسخ گياهي شد. ميانگين وزن ميوه، ويتامين ث و نيترات ميوه در اثر افزايش مصرف نيتروژن و سطوح آب آبياري افزايش يافت. همچنين كاهش مواد جامد محلول ميوه در اثر افزايش سطوح آب آبياري و افزايش آن در اثر افزايش مصرف نيتروژن مشاهده شد. در نهايت مي‌توان گفت كه براي استفاده بهينه از آب آبياري، مديريت مصرف نيتروژن با توجه به رژيم آبياري ضروري است