ارزيابي و اصلاح مدل هاي واليانتز براي برآورد تبخير- تعرق گياه مرجع در شرايط كمبود داده

برآورد دقيق تبخير-تعرق گياه مرجع (ETo) نقش بسزايي در بهبود مديريت مصرف آب در مزرعه و برنامه ريزي آبياري دارد. روش هاي مختلفي جهت برآورد ETo موجود مي باشد. معتبرترين روش برآورد ETo مدل فائو-پنمن -مانتيث (FAO-PM) مي باشد، اما اين مدل به داده هاي ورودي زيادي نياز دارد كه در اكثر ايستگاه‌هاي هواشناسي بخصوص در كشورهاي در حال ‌توسعه به‌ طور كامل اندازه گيري نشده و يا داده هاي اندازه گيري شده دقت كافي ندارند. لذا محققين به ساير روش هاي تجربي با داده ورودي كمتر روي آورده اند. در اين مطالعه ابتدا مقادير روزانه ETo با استفاده از روش هاي تجربي پريستلي تايلور، هارگريوز، روش پيشنهادي فائو در شرايط كمبود داده و دو شكل معادله واليانتز در ايستگاه سينوپتيك مشهد محاسبه و با مقادير محاسبه شده با روش FAO-PM مورد مقايسه قرار گرفت. همچنين در اين مقاله با اصلاح دو شكل معادلات واليانتز مدل هاي جديدي براي برآورد ETo در شرايط كمبود داده سرعت باد و همچنين سرعت باد و رطوبت نسبي ارائه شد. نتايج نشان داد در شرايط كمبود داده سرعت باد و رطوبت نسبي مدل واليانتز اصلاح شده در اين مقاله نسبت به ساير روش ها بالاترين دقت را داشت، به ‌طوري كه مقدار شاخص هاي R^2، RMSE و MAE به ترتيب 0.85، 1.59 و 1.26 ميلي متر در روز محاسبه گرديدند. همچنين نتايج نشان داد در شرايطي كه در ايستگاه هواشناسي تنها داده دما موجود باشد، روش هارگريوز اصلاح شده بالاترين دقت را داشت.