تخصيص بهينه منابع آب چاه نيمه سيستان با تأكيد بر سناريوي تثبيت ريزگردها: كاربرد الگوريتم ژنتيك

يكي از مسائل مهم بهينه سازي در مديريت منابع آب، مسأله بهره برداري بهينه از مخازن سدها است. در خصوص مسائل بهينه سازي روش هاي مختلفي به كار گرفته شده كه با توجه به عدم توانايي روش هاي بهينه سازي معمول، در حل مسائل پيچيده بهينه سازي، به كارگيري الگوريتم هاي فرا ابتكاري بيش از پيش مورد توجه قرارگرفته است. لذا در اين تحقيق براي بهينه سازي مخازن آب چاه نيمه سيستان از الگوريتم فرا ابتكاري ژنتيك استفاده شده است. هدف اصلي پژوهش حاضر تخصيص بهينه آب مخازن چاه نيمه به ذينفعان منطقه سيستان با استفاده از الگوريتم ژنتيك تحت سناريوهاي مديريتي با تأكيد بر سناريوي تثبيت ريزگردها مي باشد. نتايج الگوريتم ژنتيك نشان داد كه در سال اول مقدار رهاسازي بهينه 20.3531 ميليون متر مكعب و ميزان تقاضا 98.3121 ميليون متر مكعب مي باشد كه به مقدار 77.959 ميليون متر مكعب عدم تامين نياز وجود دارد. نتايج اين تحقيق حاكي از آن است كه الگوريتم ژنتيك همانند تحقيقات گذشته توانسته است به جواب بهينه مناسبي دست پيدا كند. همچنين بر اساس نتايج بدست آمده در سناريوي تثبيت ريزگردها ، پس از مدتي در صورت اجراي سناريوي مذكور، ديگر رهاسازي براي بخش كشاورزي (سال 1409 شمسي) امكان پذير نمي باشد.