بررسي نقشه هاي آنومالي پارامترهاي كيفي آب زيرزميني (مطالعه موردي: حوضه آبريز جيرفت)

آگاهي از تغييرات مكاني پارامترهاي كيفي ابزاري مهم در جهت شناخت استعدادهاي منطقه و نحوه مديريت اراضي است. بنابراين در اين پژوهش تغييرات مكاني و زماني پارامترهاي EC، SAR، TDS و TH آب زيرزميني در حوضه آبريز جيرفت با استفاده از روش‌هاي زمين آماري در طول دوره آماري ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۳ مورد بررسي و تحليل قرار گرفت. بدين منظور از اطلاعات مربوط به تجزيه و تحليل 44 حلقه چاه آب در دشت جيرفت كه داراي اقليم بياباني گرم ميانه مي باشد و بر اساس آخرين نمونه گيري سال ۱۳93 به‌دست‌آمده است استفاده شد. روش‌هاي زمين آماري استفاده‌شده براي پهنه بندي پارامترهاي ذكرشده شامل كريجينگ معمولي و روش عكس فاصله (IDW) با توان هاي مختلف بود. براي ارزيابي روش‌هاي زمين آماري از تكنيك ارزيابي متقابل با معيارهاي Root Mean Square Error (RMSE)، Mean Bios Error (MBE)، Mean Absolute Error (MAE) و R^2 بين داده هاي واقعي و تخميني استفاده شد. نتايج رتبه‌بندي معيارهاي ارزيابي نشان داد كه براي پارامتر EC و TDS روش كريجينگ با مدل كروي و براي SAR و TH روش عكس فاصله با توان به ترتيب ۲ و ۳ داراي كمترين خطا است. بررسي هاي انجام‌شده نشان مي دهد كه همبستگي مكاني پارامترهاي كيفي اشاره‌شده در دشت جيرفت بسيار زياد است. به‌طوري‌كه خطاي مدل نيم تغييرنماي داده هاي اندازه گيري شده نسبت جذبي سديم در دوره آماري 8۴ 138۳ با اثر قطعه اي 0/97 و دامنه تأثير 23 كيلومتر برابر 14/2 درصد و خطاي مدل نيم تغييرنما در دوره آماري ۹۴ ۱۳۹۳ با اثر قطعه اي 0/23 و دامنه تأثير 2۸ كيلومتر برابر 3/8 درصد مي باشد. نتايج نقشه هاي آنومالي پارامترهاي كيفي در دشت جيرفت نشان داد كه بيشترين تغييرات در قسمت شرقي (مناطق جبالبارز) و شمال غربي (ساردويه) مي باشد و كمترين تغييرات در بخش هاي جنوبي دشت مي باشد.