رابطه دولت و جامعه روستايي در دوره نوگرايي، نقد سياست‌گذاري‌هاي توسعه در ارتباط با جامعه روستايي

جايگاه كنوني و وضعيت موجود جامعه روستايي، را مي‌توان برآيند روابط كاركردي و عملكردي اين جامعه در ارتباط با عوامل بيروني يعني دولت و شهر دانست كه به دگرگوني نهاد اجتماعي، اقتصادي و توليدي روستا منجر شده است. در اين روند دگرگوني جامعه روستايي سنتي از يك جامعه بسته، خودكفا، خودگردان و تاب آور، مبتني بر توليد و ارزش كار، همكاري جمعي و نهادهاي مشاركتي و محلي به جامعه‌اي غير سنتي، وابسته، مصرفي، آسيب‌پذير، بر محور فردگرايي و ارزش پول با نهادهاي رسمي تبديل‌شده است. ايده اين مقاله بررسي و نقد جريان حركت از جامعه سنتي به جامعه شبه مدرن و ضرورت اصلاح مسير حركت به‌سوي جامعه پايدار اكولوژيك است. اين روند در چارچوب رابطه دولت و ملت در قالب مفاهيم حكمروايي محلي، حاكميت دولتي و حكمروايي خوب موردبحث و بررسي قرار مي‌گيرد. به نظر ما جريان كاركردي و عملكردي جامعه در ارتباط با دولت، جريان انتقال از حاكميت محلي به حاكميت دولتي است. براي تغيير وضعيت موجود و ايجاد جامعه مطلوب بايد به‌سوي حكمروايي خوب حركت كنيم. مبناي نظري اين بحث در ايده حكمروايي خوب و ديدگاه‌هاي اجتماعي و اكولوژيك براي ايجاد جامعه پايدار اكولوژيك است. روش اين مقاله بررسي روند و توصيف و تحليل مبتني بر آرا و ديدگاه‌هاي نظري و تجارب عملي است