بازانديشي بر نظام آينده انديشي( مطالعه موردي : آب )

در اين مقاله تلاش شده است تا با بررسي وضعيت آينده انديشي در حوزه آب و هشدارهايي كه انديشمندان مختلف در اين خصوص بيان نموده اند علت يابي گردد كه چگونه علي رغم هشدارهاي اندك به نسبت جمعيت نخبگان،اما بسيار حياتي از نظر اهميت، فكري براي عملياتي كردن اين نظرات نشده و به خوبي نتوانسته آن را به نتيجه برساند. اهميت اين موضوع از آن جهت است كه ديگر نميتوان با اتكا به روشهاي فعلي در كشورهايي مشابه كشور ما كه با بحران آب مواجه هستند، آينده آب را رقم زد و به پارادايم جديد و نوآورانه و به دنبال آن تغييرات بنيادي، منطبق با شرايط و ويژگي هاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي نياز است كه در غير اينصورت و با ادامه روندهاي فعلي مديريت آب كشور، كمبود آب از حالت بحران به سمت فاجعه برگشت نا پذير سوق داده خواهد شد. براي جلوگيري از بروز بحرانهايي از اين دست، نياز به يك بازانديشي جدي در نظام آينده انديشي كشور داريم تا در حد توان با رفع نواقص بتواند پيش از بروز فاجعه، آن را پبش بيني و مديريت نمايد. لذا در اين مقاله سعي بر آن است كه چرايي اين موضوع با تاكيد بر نظام آينده انديشي و لزوم باز انديشي به آن، مورد بحث و بررسي قرار گيرد و در نتيجه استفاده از نتايج آن ميتواند در حوزه سياستگذاري موثر واقع گردد.