تدوين الگوي مطلوب سياست گذاري با مولفه هاي فرهنگي - تاريخي ايران در آسياي مركزي در مقابله با تهديدات اسلام گرايي افراطي

Developing a Desirable Policy Model with Iranian Cultural-Historical Components in Central Asia in the face of the threats of radical Islamism

پژوهش حاضر درصدد تدوين الگوي مطلوب سياست گذاري با مولفه هاي فرهنگي- تاريخي ايران در آسياي مركزي در مقابله با تهديدات اسلام گرايي افراطي است. از اين منظر با استفاده از روش كيفي و انجام مصاحبه نيمه استاندارد با 10 نفر از صاحب نظران رشته هاي مرتبط با موضوع كه از طريق روش نمونه گري هدفمند(گام اول) و نمونه گري نظري(گام دوم) انتخاب شده بودند، داده هاي پژوهش گردآوري گرديد. به منظور تحليل داده ها از روش تحليل مضمون و از نوع شبكه مضامين از طريق فرايند كدگذاري نظري استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه الگوي مطلوب سياست گذاري متناسب با مولفه هاي فرهنگي- تاريخي ايران در آسياي مركزي در مقابله با تهديدات اسام گرايي افراطي از شش مضمون فراگير شامل: 1- اتخاذ رويكرد مناسب فرهنگي در سياست گذاري خارجي 2- تقويت مناسبات فرهنگي و تاريخي 3- استفاده از ظرفيت هاي علمي و دانشگاهي 4- تقويت زبان و ادبيات فارسي 5- توجه به سياست گذاري فرهنگي رسانه اي و 6- تقويت عناصر مشرك ديني با تكيه بر وجوه اخلاقي آن به اشباع نظري رسيد. به منظور اعتبارسنجي مضامين و الگوي ساخته شده از روش ارزيابي به شيوه ارتباطي و نيز روش مميزي و براي پايايي سنجي آن از روش قابليت تكرارپذيري و نيز قابليت انتقال يا تعميم پذيري استفاده شده است.

The present study seeks to develop a desirable policy model with Iranian cultural-historical components in Central Asia to counter the threats of radical Islamism. From this point of view, the data were collected using qualitative method and semi-standard interviews with 10 experts in this field, selected through purposeful sampling (first step) and theoretical sampling (second step). To analyze the data, the thematic analysis method and theoretical coding process were used. The findings of the study showed that the desirable model of policymaking appropriate to Iranian cultural-historical components in Central Asia in the face of the threats of radical Islamism reached theoretical saturation based on six broad themes, including: 1) adopting a culturally appropriate approach to foreign policy; 2- Strengthening cultural and historical relations; 3- Utilizing scientific and academic capacities; 4- Strengthening Persian language and literature; 5- Paying attention to cultural media policy and 6- Strengthening common religious elements by relying on ethical aspects. In order to validate these themes and the model, the communication-based assessment method and the audit method were used. The reliability of the method was also confirmed by repeatability as well as the transferability or generalizability.