علل، انگيزه و پيامدهاي ورود به عرفان حلقه پژوهشي ميداني درباره عرفان حلقه

رشد گروه‌هاي معنويت‌گرا در جامعه، مي‌تواند حاكي از سمت و سوي جديدي در تحول فرهنگ عمومي باشد، لذا مطالعه‌ي علمي و بي‌طرفانه‌ي اين گروه‌ها، نقش مهمي در شناخت نيازهاي انسان امروزي و انتظارات او از دين، و به طور كلي، شناخت فرهنگ زمانه خواهد داشت. يكي از اين گروه‌ها كه با وجود منع قانوني، كم و بيش به گسترش خود ادامه مي‌دهد، عرفان حلقه است. شرايط خاصي كه در فرد و محيط اطراف‌اش وجود دارد، بستر مناسبي را براي ورود او به كلاس‌هاي عرفان حلقه و باقي ماندن در گروه، به انگيزه رسيدن به آرامش فراهم مي‌كند. شرايطي مثل حال بد پايدار در فرد، عدم كارايي دينداري مرسوم، دافعه‌ مجالس سنتي، زمينه‌ شخصيتي تكيه بيشتر بر احساسات، اعتماد بر دوستان، و جاذبه كلاس‌هاي جديد. فرد در گروه، به كمك برخي ترفندها و آموزش‌هاي جذاب، يك فرايند جابجايي از حال بد به حال خوب را تجربه مي‌كند، اين فرايندِ خودآگاه، براي همه‌ي اعضا اتفاق نمي‌افتد، و در موارد اتفاق‌افتاده نيز نسبي، و قدر مسلم آن، تا زماني است كه فرد ارتباطات صميمي گروه را ترك نكرده است. همراه با پيامدهايي كه خودآگاهانه، خوب تلقي مي‌شود، پيامدهاي ناخودآگاهي نيز محصول روش عرفان حلقه است كه در فرهنگ جوامع انساني آن را فريب‌خوردگي مي‌شمارند.