نقش آموزش كارآفريني بر افزايش خلاقيت دانشجويان

افزايش جمعيت، تحولات و دگرگوني هاي سريع تكنولوژيك اتفاقي است كه فرايند آموزش و هدايت افراد را تحت تاثير قرار مي دهد، از اين رو متناسب نمودن دروس و اهداف آموزشي با تحولات جهاني از وظايف اساسي دولت ها در جهت دستيابي به اقتدار و رفاه اجتماعي مي باشد. از اين رو اين پژوهش به منظور بررسي نقش آموزش كارآفريني بر افزايش خلاقيت دانشجويان انجام گرفته است. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه هاي غير انتفاعي ساري بود كه مجاز بودند درس كارآفريني را انتخاب كنند. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند 25 نفر (يك كلاس) به عنوان نمونه انتخاب شدند. سطح خلاقيت گروه تجربي و كنترل از طريق پرسشنامه در ابتدا و انتهاي ترم سنجيده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار هاي SPSS وآزمون هاي t مستقل و وابسته استفاده گرديد. نتايج نشان مي دهد كه سلاست فكري، روياپردازي و خلاقيت گروه تجربي در پس آزمون و بعد از آموزش كارآفريني افزايش يافته است، در حالي كه در گروه كنترل افزايش نداشته است. اما عمل گرايي گروه تجربي در پس آزمون و بعد از آموزش كارآفريني افزايش نيافته است. با توجه به نتايج پژوهش مبني بر بهبود و افزايش ويژگي هاي سلاست فكري، روياپردازي و خلاقيت و عدم تغيير در ويژگي عمل گرايي و نيز مشخص بودن اثر آموزش بر تقويت خلاقيت و زير مجموعه هاي آن بازنگري و برنامه ريزي هاي نوين آموزشي مبتني بر عمل گرايي ضروري است.