فناوري و گونه شناسي مجموعۀ دست افزارهاي سنگي محوطۀ روباز پارينه سنگي جديد گرم رود 2، بليران، آمل، مازندران

سرزمين ايران با توجه به موقعيت جغرافيايي و اقليمي مناسب خود، در بين جوامع پيش از تاريخ شاهراه ارتباطي مهمي بوده و براي شناخت جوامع انساني در دورۀ پليئستوسن ناحيه اي كليدي به شمار مي رود.تاكنون محوطه هاي پارينه سنگي بسياري در ايران شناسايي شدند، اما دانش ما در مورد محوطه هاي پارينه سنگي جديد، به منطقۀ زاگرس محدود بوده و محوطه هاي منتسب به اين دوران در بخش شمالي رشته كوه هاي البرز و جنوب درياي مازندران ناشناخته بوده اند. كشف محوطۀ گرم رود 2، در سال 1384 توسط گروه مشترك ديرين انسان شناسي ايران فرانسه ، به عنوان تنها محوطۀ روباز در دورۀ پارينه سنگي جديد در شمال ايران حائز اهميت است چرا كه مي تواند خلاء مطالعاتي مابين محوطه هاي پارينه سنگي مياني و فراپارينه سنگي يافت شده در اين منطقه را پوشش دهد. دست افزارهاي سنگي حاصل از سه فصل كاوش در اين محوطه (1385 الي 1387) محور اين پژوهش است. مطالعۀ گونه شناسي و فناوري دست افزارهاي سنگي اين محوطه، با توجه به فراواني تيغه ها و ريزتيغه هاي بدست آمده در كنار بقاياي استخواني و آثاري كه بر روي آنها به جاي مانده بود؛ نشان داد كه اين محوطه در مدت زمان كوتاه، در دوران پارينه سنگي جديد به عنوان محوطۀ شكار و قصابي مورد استفاده قرار گرفته است.