عبور دستگاه TBM از ايستگاه ساخته‌شده با استفاده از روش تكيه‌گاه سگمنتي

يكي از فعاليت‌هاي مهم تونلسازي مكانيزه در اجراي خطوط مترو روش عبور از ايستگاه ساخته شده است. در اين مقاله با توجه به مشكلات و سختي‌هاي استفاده از سازه تكيه‌گاهي در عبور ماشين TBM از ايستگاه ساخته شده و شروع مجدد حفاري، روشي مبتني بر استفاده از رينگ‌هاي با قطعات بتني پيش‌ساخته مورد بررسي قرارگرفته است. در اين روش به منظور ايجاد تكيه‌گاهي جهت اعمال نيروي پيشران ماشين از الگويي متفاوت از نصب رينگ‌هاي ناقص استفاده شده است به نحوي كه علاوه بر بهره‌بردن از مزاياي استفاده از تكيه‌گاه سگمنتي به گونه‌اي اجرا شود كه رينگ كاملي در فضاي باز اجرا نشود. الگوي پيشنهادي به گونه‌اي است كه از سه عدد قطعه بتني پيش‌ساخته كف تا فاصله‌ حدود 5 تا 6 رينگ از سينه كار استفاده شود تا به اين صورت دستگاه حفار از طول ايستگاه عبور كند. پس از آن، در چند رينگ تعداد قطعات بتني پيش‌ساخته به 4 و سپس 5 قطعه بتني پيش‌ساخته در هر رينگ افزايش مي‌يابد تا اينكه كله حفار به محل حفاري مي‌رسد و از اين مرحله به بعد حفاري تونل با نصب رينگ‌هاي ناقص پنج تايي و شش تايي ادامه داشته تا جايي كه دستگاه بطور كامل داخل تونل قرارگيرد بطوريكه اولين رينگ كامل در ابتداي دهانه تونل نصب شود. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه با استفاده از 5 و 6 قطعه بتني پيش‌ساخته مي‌توان حفاري را شروع كرد اما تا حدودي 6 قطعه بتني پيش‌ساخته نسبت به 5 قطعه بتني پيش‌ساخته برتري دارد. الگوي پيشنهادي در ايستگاه‌هايي از خط 6 مترو تهران مورد ارزيابي قرار گرفته و نتايج نشان مي‌دهد كه علاوه بر كارآمد بودن اين روش انحرافي بيش از حد مجاز اتفاق نيافتاده است. بنابراين روش پيشنهادي را مي‌توان با اطمينان مورد استفاده قرار داد.