طراحي مدل مديريت ريسك منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي با استفاده از نظريه داده‌بنياد

ريسك منابع انساني هرگونه عامل انساني، فرهنگي يا حاكميتي است كه به ايجاد عدم قطعيت در محيط كسب و كار منجر شده و بر عمليات سازمان تأثير منفي مي‌گذارد. از اين‌ رو پژوهش حاضر با هدف طراحي مدل مديريت ريسك منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي با استفاده از نظريه داده‌بنياد انجام پذيرفت. اين پژوهش از نوع پژوهش‌هاي كيفي و در حوزه پارادايم استقرايي است. در پژوهش حاضر، از مصاحبه عميق به‌عنوان ابزار جمع‌آوري داده‌ها استفاده شده كه داده‌هاي حاصل از آن با استفاده از نرم‌افزار Atlas.ti و با بهره‌گيري از كدگذاري باز، محوري و انتخابي تحليل شده است. در اين پژوهش براي انتخاب نمونه، از نمونه‌گيري هدفمند استفاده شده است كه بر اساس اصل كفايت نظري، در پژوهش حاضر با استفاده از 23 مصاحبه اين مهم حاصل شد. همچنين روايي ابزار گردآوري اطلاعات با استفاده از آزمون روايي نسبي (CVR) و پايايي آن با استفاده از آزمون كاپاي كوهن (K) تاييد شده است. نتايج پژوهش مشتمل بر شناسايي عوامل علي، زمينه‌اي، مداخله‌گر و پيامدهاي مديريت ريسك منابع انساني و در نهايت ارائه مدل نهايي مديريت ريسك منابع انساني است. نتايج حاكي از آن است كه ريسك از دست دادن كاركنان كليدي، كاهش انگيزه منابع انساني، تنزل شايستگي‌ها و قابليت‌هاي منابع انساني، ريسك ترك خدمت كاركنان، ريسك‌هاي روان‌شناختي، ريسك منسوخ شدن دانش و مهارت منابع انساني، ريسك رفتارهاي غير اخلاقي، ريسك‌هاي گزينش و كارمنديابي، ريسك‌هاي ناشي از ديدگاه‌ها و نگرش‌هاي منابع انساني به‌عنوان عوامل علي مديريت ريسك منابع انساني شناخته شده است.