ارتقاء عملكرد نوآورانه سازمان از طريق توانمندسازي محيط كار كاركنان

توانمندسازي محيط كار، روش كارآمدي است كه با به‌كارگيري آن، سازمان‌ها مي‌توانند گام‌هاي بلند و سريعي در جهت نوآوري و توسعه بردارند. هدف از اين پژوهش، بررسي امكان و ميزان تأثيرپذيري عملكرد نوآورانه سازمان از توانمندسازي محيط كار است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌هاي توصيفي- همبستگي است كه به روش پيمايشي انجام شده است و از نظر هدف، پژوهشي كاربردي است. جامعه آماري پژوهش شامل كاركنان بانك ملي شهر كرمان بود كه تعداد 325 نفر به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده، پرسشنامه محقق ساخته توانمندسازي محيط كار برگرفته از مدل والاس و استورم (2003) و پرسشنامه استاندارد عملكرد نوآورانه وانگ و احمد (2004) است و به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از روش آمار توصيفي و استنباطي (مدل‌يابي معادلات ساختاري و رگرسيون چندگانه به روش گام‌به‌گام) استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه الگوي پيشنهادي داراي برازش مطلوبي است و توانمندسازي محيط كار با ضريب رگرسيوني (0.7) بر عملكرد نوآورانه سازمان تأثير مثبت دارد. از بين ابعاد توانمندسازي محيط كار، بُعد يادگيري سازماني با ضريب رگرسيوني (0.247) بيشترين تأثير مثبت را بر عملكرد نوآورانه سازمان داشت و ابعاد تنوع نيروي كار با ضريب رگرسيوني (0.188)، سبك رهبري دمكراتيك با ضريب رگرسيوني (0.149) و ساختار سازماني منعطف با ضريب رگرسيوني (0.121) در رده‌هاي بَعدي قرار دارشتند.