مدل اساسي پيشبيني رفتار خرابي مدار خط در علائم الكتريكي راه آهن

آماده بكاري روسازي راه آهن شرط بلا منازع بهره برداري از آن در ارائه خدمات حمل و نقل ريلي است. از آنجا كه توقعات عمومي در خدمات برنامه ريزي شده بخصوص در جابجايي مسافرفاقد پذيرش وقفه اي براي عمليات نگهداري است اقدام پيشگيرانه براي رفع ازكارافتادگي روسازي از اهميت ويژه اي برخوردارمي گردد. از بين تجهيرات روسازي مدار خط كه ازكارافتادگي آن تقريبا معادل از كارافتادگي خط است, ناشناخته ترين رفتار را براي پيشبيني وقوع زمان از كارافتادگي دارد تحقيقات انجام شده هيچگاه پاسخ مستقيمي به برآوردي از پيشبيني زمان وقوع خرابي مدار خط و يا علائم الكتريكي يك ايستگاه در حالت جامع شرايط ذاتي تجهيز،  شرايط بهره برداري تجهيز و  وضعِت نگهداري تجهيز نداشته اند و غالبا در فضايي  محدود از شرايط كاري خلاصه و ساده سازي شده موضوع را بررسي كرده اند. مدل اساسي پيشبيني رفتار خرابي مدار خط برپايه تخمين توابع توزيع چگالي و تجمعي احتمال خرابي و قابليت اطمينان آن قرار دارد. اين تخمين از آنجا معتبر مي گردد كه توابع آماري مورد نظر با متوسط گيري روي تعداد زيادي پيشامد در شرايط واقعي محاسبه و اعتبار آن با روشهاي نظري استاندارد تاييد مي گردد. براي مطالعه ي موردي مدار خط ايستگاه راه آهن تهران انتخاب شده است كه تخمين تابع توزيع تجمعي خرابي آن براساس تحليل آمار حدود ده سال گزارش از كار افتادگي آن دست مي آيد. اين تخمين  بر مدل توزيع  ويبل برازش شده تا پارامترهاي شكل, مقياس و مبدا مدل رفتار خرابي مدار خط بدست آيد.  نتايج بدست آمده با پذيرش 5 درصد خطا در برازش حاكي از آن است كه مدار خط ايستگاه راه آهن تهران  با متوسط زمان بين دو خرابي برابر با 2.7 روز براي 1.7 روز, 7.5 روز و 11 روز از زمان شروع كار بعد از رفع هر خرابي بترتيب با احتمال 50 درصد, 10 درصد و 5 درصدبا خرابي مواجه نحواهد شد.