تأثير وجود سنگ بستر بر ارتعاشات ناشي از خطوط زيرزميني در تونل‏هاي تك و دوقلو

يكي از پارامترهاي تأثيرگذار بر ارتعاشات ناشي از خطوط زيرزميني، وجود سنگ بستر زير لايه خاكي است. امواج منتشر شده از تونل با رسيدن به مرز لايه بستر و بازگشت مجدد آنها به داخل لايه بالايي باعث تغيير در پاسخ محيط مي شود. در اين مقاله، با استفاده از مدل هاي المان محدود دوبعدي با در نظر گرفتن لايه خاكي بالاي سنگ بستر، به بررسي تأثير اين پارامتر بر ارتعاشات رسيده به سطح زمين در تونل هاي تك و دوقلو پرداخته شده است. با در نظر گرفتن مدول هاي الاستيسيته مختلف در محدوده مدول الاستيسيته خاك و سنگ براي لايه بالايي و سنگ بستر، تأثير اين پارامتر بر ارتعاشات دريافت شده در سطح زمين تعيين شده است. در نهايت، با افزايش عمق سنگ بستر، تأثير آن در عمق هاي مختلف بررسي شده و با استفاده از پوش رسم شده، تأثير آن در فواصل مختلف از تونل نشان داده شده است. نتايج نشان مي دهد كه مدول الاستيسيته خاك لايه بالايي نسبت به مدول الاستيسيته سنگ بستر تأثير بيشتري بر نتايج تعيين شده دارد. براي تونل تك و تونل هاي دوقلو، تأثير وجود سنگ بستر در فواصل دور بيشتر بوده و باعث تغيير نتايج به دست آمده در بالاي تونل و در فاصله 30 متري از تونل به ترتيب حدود dB2 و dB7 نسبت به محيط هموژن مي گردد.