قانون وابستگي متقابل؛ بنياني براي صلح در دين بودا

قانون «وابستگي متقابل پديده‌ها» به‌عنوان آموزه‌اي بنيادين در آيين بودا، هم با رويكرد وجودشناختي قابل ‌بررسي است و هم با رويكرد معرفت‌شناختي. به‌لحاظ وجود‌شناسي، نظريه‌اي است براي توضيح ماهيت و روابط وجود، صيرورت، هستي و واقعيت غايي؛ بدين معنا كه تمامي وضعيت‌ها متوقف بر حالات و وضعيت‌هاي پيشين هستند و خود اين حالات و وضعيت‌ها نيز به‌نوبۀ خود ايجادگر ديگر امور هستند؛ اما به‌لحاظ معرفت‌شناسي، نظريه‌اي است دربارۀ چگونگي كسب معرفت در رابطه با وجود، صيرورت، هستي و واقعيت. اين قانون مي‌تواند داراي ارتباط وثيقي با صلح و همزيستي باشد؛ با اين توضيح كه اگر انسان‌ها به واقعيت ارتباط متقابل تمام اجزاي جهان آگاهي داشته‌باشند، خواهند دريافت كه كنش‌هايشان نسبت‌به ديگران درواقع در ارتباط با خودشان است. اين مطالعه به روش توصيفي و تبييني در پي بررسي اضلاع و ابعاد اين اصل است.