بهبود يك روش آزمون فرضيه و فاصله اطمينان در رگرسيون خطي تك متغيره فازي

در اين مقاله، ابتدا يك روش موجود براي برآورد، انجام آزمون فرضيه فازي و فاصله اطمينان فازي براي ضرايب فازي يك مدل رگرسيون خطي ساده با ورودي‌هاي دقيق و خروجي‌هاي فازي معرفي مي‌شود. سپس، معايب و نقايص اين روش با تحليل چند مثال عددي مورد بررسي و نقد قرار مي‌گيرد. با معرفي يك رويكرد جايگزين مناسب در برآورد ضرايب و بكار‌گيري فرضيه‌هاي فازي متعارف در محيط فازي، سعي مي‌كنيم روش مذكور در ساختار و اتخاذ تصميم‌گيري براي پذيرش يا رد فرضيه‌هاي فازي را بهبود ببخشيم. براي اين منظور، به كمك يك متر فازي متداول و تكنيك بوت‌ استرپ، آماره‌هاي آزمون مورد نياز به‌ صورت معيار‌هاي غير فازي تعريف مي‌شوند. سپس، با مقايسه‌ي مقدار احتمال و سطح معني‌داري داده شده، همانند روش كلاسيك، فرض صفر فازي قبول يا رد مي‌شود. همچنين با ارائه چند مثال كاربردي، تأثير و ارجحيت رويكرد پيشنهادي در آزمون فرضيه و فاصله اطمينان براي ضرايب فازي مدل رگرسيون خطي در مقايسه با روش موجود را مورد بررسي و تحليل قرار مي‌دهيم.