فردگرايي در سياست خارجي آمريكا در دوره دونالد ترامپ: نتايج و پيامدها

دو سال از دوران رياست دونالد ترامپ بر دولت آمريكا مي گذرد؛ دو سالي كه واشنگتن سياست خارجي پرتلاطمي را به نمايش گذاشته است؛ هر روزه خبرهايي از تصميمات جديد ترامپ رسانه اي مي شود كه وصف «پيش بيني ناپذير» را شايسته سياست خارجي آمريكا نموده است. مقاله پيش روي مي كوشد علل مبنايي چنين تغييراتي را دريابد؛ بنابراين سؤال اصلي مقاله آن است كه مهم‌ترين متغير تأثيرگذار بر سياست خارجي اخير آمريكا چيست؟ در پاسخ با بهره گيري از نظريه جيمز روزنا در سياست خارجي، يافته هاي دو پژوهش شخصيت سنجي ترامپ، ارزيابي مواضع سياست خارجي، تحليل نحوه تعامل وي با نهادهاي سياستگذاري خارجي و نيز تحولات دروني آنها، به عنوان فرضيه استدلال مي شود كه ويژگي هاي شخصيتي ترامپ، موجب ارتقاء جايگاه «متغير فردي» بر ديگر عوامل تأثيرگذار سياست خارجي آمريكا يعني، متغيرهاي سيستمي، بوروكراتيك، اجتماعي و نقشي شده است. «پوپوليسم اقتدارگرايانه»، «خودشيفتگي»، «انتقام‌جويي» و «ناسازگاري» ويژگي‌هاي برجسته شخصيت ترامپ است كه «خودمحوري» نهفته در او را آشكار مي سازد؛ اين ويژگي‌هاي فردي ترامپ وزن و نسبت ميان نهادهاي بوروكراتيك سياست خارجي را تحت تأثير قرار داده و اينك نهادهايي كاملاً همسو با نظرات رئيس جمهور شكل گرفته است.