گونه‌شناسي منابع علوم و فنون قرائات در حوزه دانش تجويد

از مهم‌ترين عرصه‌هاي مورد توجه در حوزه علوم و فنون قرائات از صدر اسلام تا كنون، عرصه دانش تجويد است. تأليفات بسيار زيادي از قرن چهارم به بعد از سوي دانشمندان اسلامي در اين عرصه ارائه شده است. اين تأليفات بر اساس ملاك هاي مختلف به اقسامي مانند اختصاصي مانند «نهاية القول المفيد في علم تجويد القرآن» نوشته مكي جريسي و غير اختصاصي تقسيم مي‌گردد. منابع غير اختصاصي را مي‌توان در پنج دانش لغت و زبان‌شناسي، نحو، صرف، علوم قرآني، قرائات و علم الاصوات تقسيم نمود. منابع تحليلي مانند «التمهيد ابن جزري» و توصيفي (كاربردي و آموزشي) مانند «علم التجويد غوثاني»، منابع منظوم، تطبيقي و غير تطبيقي، كتب شرح، كتب مصطلحات تجويدي و كتب اماميه از ديگر اقسام منابع دانش تجويد به حساب مي‌آيد. تأليف كتب بر اساس سطح مخاطبان با معيارهاي سن و سطح يادگيري، بررسي ديدگاه اهل بيت در عرصه دانش تجويد، تأثير دانش تجويد در دانش‌هاي لغت، زبان‌شناسي و بلاغت، سبك شناسي كتب تجويدي بر اساس مؤلفان‌، تأليف كتاب جامع اصطلاحات تجويدي همراه با تحليل آن و بررسي آثار شيعه در زمينه تجويد از گذشته تاكنون، از زمينه‌هاي مورد نياز جهت فعاليت در حوزه دانش تجويد مي‌باشد. اين نوشتار بر آن است تا با بررسي كتب مرتبط با دانش تجويد اعم از كتب شيعه و اهل سنت و در قالب اقسام فوق، به گونه‌شناسي آنها پرداخته و زمينه‌هاي فعاليت در اين حيطه را ارائه نمايد.