گونه‌شناسي منابع علوم و فنون قرائات در حوزه آوا‌شناسي (علم الاصوات)

بررسي آواهاي زباني از ديرباز مورد توجه دانشمندان اسلامي و غربي بوده است. تلاقي مباحث نظري و شفاهي زبان‌شناسي در زمينه توليد، انتقال و استماع حروف با روش تحقيقات تجربي موجود در علم طب،‌ فيزيك و فيزيولوژي كه شاخه‌اي از زيست‌شناسي است، باعث پيدايش دانش جديدي در آواشناسي شده است. بررسي اقسام مختلف كتب آواشناسي، خصوصاً از نگاشته‌هاي دانشمندان مسلمان، موضوع اصلي نوشتار حاضر است كه با روش توصيفي و گاه تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي صورت گرفته است. كتب آواشناسي را مي‌توان به منابع خاص آواشناسي و منابع عام تقسيم‌بندي نمود. با بررسي منابع آواشناسي روشن مي‌شود كه اين كتب داراي رويكردهاي متعددي مانند تطبيقي، تاريخي و تحليلي است و اينكه تأثيرگذاري‌هاي دانش آواشناسي بر علوم قرآني مانند علوم ادبي، علوم بلاغي،‌ قرائت و تجويد، مورد توجه نويسندگان معاصر عرب زبان، به منظور كابردي كردن اين دانش در علوم اسلامي قرار گرفته است.