بررسي عوامل كليدي موفقيت در همكاري هاي فناورانه (مطالعه موردي : صنايع هاي تك كشور ايران)

قرن بيست و يكم، قرني است كه در آن، تحولات عظيم علمي و فناورانه، باعث شده است تا كشورها و بنگاه هاي اقتصادي براي باقي ماندن در عرصه جهاني، به رقابتي تنگاتنگ با يكديگر بپردازند. درواقع، در جهاني كه اقتصاد تحت تأثير مسائل سياسي و فناوريكي قرار دارد، چالش فراروي مديران و سياستگذاران كشورهاي در حال توسعه (از جمله ايران) با توجه به محدوديت منابع، فشارها و تحريم هاي علمي، فناورانه و اقتصادي وعقب افتادگي فناوريكي، برخورد هوشمندانه و آگاهانه تر با موضوع كسب توانمندي هاي فناوريكي است. در اين خصوص توجه و اهميت به موضوع همكاريهاي فناورانه روز به روز رو به افزايش بوده و اهميت بيشتري پيدا كرده است. هدف از اين پژوهش شناسايي عوامل كليدي موفقيت در همكاريهاي فناورانه در صنايع كليدي كشور كه با تحريم هاي شديد ذكر شده مواجه مي باشند، است. در اين پژوهش در دو مرحله نسبت به شناسايي و اولويت بندي عوامل موثر بر موفقيت همكاريهاي پرداخته شده است. در مرحله اول با استفاده از روش دلفي نسبت به تعيين عوامل موثر  در صنايع مذكور اقدام شده و سپس در مرحله دوم، بر اساس روش تحليل عاملي تاييدي ميزان تاثير هر يك از اين عوامل  بر هريك از معيارهاي موفقيت همكاري هاي فناورانه ارزيابي شده است. در نهايت عواملي مانند فهم مشترك، وجود فرآيند منسجم و يكپارچه طراحي، بازنگري، تصديق، صحه گذاري و كنترل تغييرات، اشتراك دانش، اعتماد و حمايت و پذيرش خطاها، نظام پايش و كنترل سيستماتيك و .. به عنوان عوامل كليدي موثر بر موفقيت همكاريهاي فناورانه در صنايع مورد بررسي در اين پژوهش (صنايع تحريمي خاص) شناسايي شدند.